آبشار مارگون

آبشار مارگون اصالتا به این استان تعلق دارد و حدود 10 سال است که به استان فارس واگذار شده است. با این حال دیدن این آبشار از مسیر یاسوج به کاکان لذت بخش است

یک گام بلنددرحوزه زیربنایی گردشگری استان

یک گام بلنددرحوزه زیربنایی گردشگری استان/سفره خانه وزایرسرای روستای کریک کمرراست کرد/
زنگ بهسازی اصولی آبشاربا همت میراث فرهنگی وگردشگری به صدادرآمد.

کبنانیوز: عبدالرضاحیدری/روستای پله کانی کریک یکی از قدیمی‌ترین بافت‌های روستایی و یکی از زیباترین نقاط گردشگری و توریستی استان سرسبز کهگیلویه و بویراحمد است.
خانه‌های روستای کریک اصل مهربانی و سادگی‌اند، زیرا که پشت بام همسایه پایین دست حیاط خانه همسایه بالادستی است تامیهمان ومیزبان یکی باشد.درختان سرو و سپیدار در بالای روستا محافظان بلند و دیواره‌ی سبز این بهشت کوچکند. روستای کریک با تلاش مردمانش، اعتقاد پیرمردان و زنانش، با سخاوتی خانه‌هایش و باغ های آبادش کتابچه ای منقش است که ورق زدن برگ هایش خاطره انگیز و ماندگار است. این روزهادراین روستاباتلاش وپیگیری مجدانه مسولان سازمان میراث فرهنگی ،گردشگری وصنایع دستی استان خودراصاحب زایرسرا،سفره خانه سنتی وموزه فرهنگ روستایی می بیند. مدرسه ای قدیمی دراین روستابامساعدت آموزش وپرورش دراختیارحوزه گردشگری استان قرارگرفته است تا به کمپینگی برای هزاران مسافرروستاوزایران امام زاده شاه عسکر(ع)تبدیل شود. این حرکت گامی محکم درعمل بعدازوعده مدیرکل سازمان میراث فرهنگی استان است که فاصله شعارتاعمل رابه حداقل رساند. درآبشاریاسوج هم شاهدتحولات امیدوارکننده ای هستیم. طرح زیباسازی ،
بهسازی وساماندهی فیزیکی قلب گردشگری مرکزاستان درمرحله اجراقرارگرفته است.
بااجرای این طرح آبشارازوضعیت سنگ وسیمانی اش خارج خواهدشدوبه نقطه ای زیبا با برخورداری ازفضایی مناسب جهت اسکان وگذران اوقات ایرانیان تبدیل خواهدشد.
این پروژه حیاتی که می توانست سالها پیشتراجراشده وزمینه جذب گردشگران بیشماروشایدجذب سرمایه گذاردربخش احداث تله کابین راسبب شود نیزتوسط سازمان گردشگری دنبال می شود. این گونه حرکت ها که زیربنای توسعه گردشگری استان کهگیلویه وبویراحمد به حساب می آیدسالها درزیرغبارشعارها آرمیده بود واکنون شاهد بیداری آن هستیم. مردم ازسازمان گردشگری این انتظاررادارند که روندآغازشده رادرهمه اماکن گردشگری استان که کم هم نیستند ، ودرجهت توسعه زیرساخت ها ادامه پیداکند. بدانیم ویقین بدانیم راه تحول این استا ن ازدل صنعت گردشگری آن عبورمی کند. 

گاهنامه ایران باستان

ایرانیان سال خورشیدی نگاه می‌داشتند (یعنی بر اساس ارتباط خورشید با زمین). و سال را به دوازده ماه و هر ماه به سی روز بخش می‌کردند. به این ترتیب سال 360 روز  و شروع سال بعد هر سال پنج روز و پنج ساعت و 48 دقیقه و 46 ثانیه زودتر انجام می‌شد. هخامنشیان رفع این مشکل را دنبال............................ 

ادامه مطلب

آبشار تنگ تامرادی

آبشار تنگ تامرادی

دانلود پاناروما از فراز دژکوه

دانلود پاناروما از فراز دژکوه

دژ سلیمان و شلالدون

 دژ سلیمان

شلال دون

رفتار اسکندر با جنازه آریوبرزن ورفتار ما با مجسمه آریو برزن

رفتار اسکندر با جنازه آریوبرزن محترمانه تر از رفتار شما با مجسمه اوست!

سردار دلاور ایرانی در شرایطی که هیچ امیدی به پیروزی بر قوای بیگانه در خاک میهن نبود در پاسخ به فرمانروای فاتح که او را در حلقه محاصره در آورده بود می نویسد : " من تا جان در بدن دارم از اینجا دفاع خواهم کرد " و هنگامی که اسکندر مقدونی بار دیگر با اصرار به او پیغام می دهد که شاهنشاه تو گریخته و مقاومت تو بی حاصل است تسلیم شو تا تو را یکی از فرمانروایان این سرزمین کنم ، سردار بزرگ و دلاور ایرانی چنین پاسخ می دهد :‌" حالا که شاهنشاه ایران از این مکان رفته من آن قدر در اینجا می مانم و مقاومت می کنم تا بمیرم ".

 

پاهای استوار آریوبرزن این سردار دلاور ایرانی هیچ گاه برای دفاع از پایتخت امپراتوری ایران به پرسپولیس نرسید ، اما بنا به روایت مورخان ، به هنگام حمله اسکندر مقدونی به ایران مقاومتی جانانه از سوی این دلاور مرد بزرگ و خواهرش یوناب صورت گرفته است .

از آریوبرزن می گوییم ، او که دلاوی و حمیتش برای سرزمین و خاک پاک ایران تنها با یک مجسمه در شهر یاسوج پاس داشته می شود ، که این روزها متاسفانه روی باقی ماندن همان مجسمه هم حرف و حدیث است و کسانی که مهری نسبت به او و یادآوری تاریخ دلاوری هایش در راه میهن ندارند ، می خواهند مجسمه او را پایین بیاورند.

باز جای شکرش باقی است که اسکندر مقدونی آن قدر کرامت داشت که دشمنان خود را گرامی می داشت و پس از اینکه آریوبرزن این سردار دلاور ایرانی تا آخرین قطره خون در راه میهن دفاع کرد و به شهادت رسید به پاس دلاوری های این سردار بزرگ سنگ قبری بر مزار او گذاشت اما روی آن نوشت " به یاد لئونیداس " ! (همان پادشاه اسپارتی که در نبرد با خشایارشا ایرانی جان داده بود)
به هر حال اسکندر دشمن ما بوده و است و انتظاری از او نبود تا داریوش سوم این شاهنشاه گریزان و ترسوی ایران را با کرامت به خاک سپارد و یا بر مزار آریوبرزن این سردار دلاور ایران سنگی بگذارد .

اما قصه پر غصه در اینجا است که امروز پس از گذشت بیش از 2300 سال از مقاومت جانانه آریوبرزن در برابر هجوم دشمن خارجی ، تنها پاسداشت بزرگواری ها و دلاوری های او در راه میهن ، که یک تندیس از پیکر او در شهر یاسوج است ، می خواهد پایین بیاید.

پایین آمدن پیکره آریوبرزن از شهر یاسوج پیغام های متعددی دارد که هیچ کدام از آنها چه بخواهیم و یا چه نخواهیم در جهت منافع ملت بزرگ ایران نیست .

این کار علاوه بر اینکه کشیدن خط بطلان بر روی دلاوری های این سردار بزرگ میهنمان است بدین معنا است که : "ای دشمنان خارجی ، ما ایرانی ها غیرت نداریم بر ما بتازید " چون ما مجسمه تنها سرداری را که در برابر سپاه اسکندر مقاومت کرده را پایین می آوریم ، کاری که شاید خود اسکندر هم آن را انجام نمی داد چون اگر او می خواست نام و آوازه این دلاور ایرانی در تاریخ دفن شود ، او را دفن نمی کرد و بر مزار او آن گونه که مورخین نقل کرده اند سنگ نمی گذاشت .

 در منابع مختلف تاریخ آمده که اسکندر با وجودی که دشمن بود و یک مهاجم ، آریوبرزن را دفن کرده و بر او سنگ مزار گذاشته و یا پیکر داریوش سوم آخرین پادشاه هخامنشی را با احترام به خاک سپرده است.
آدمی متعجب و متحیر می ماند از این بی غیرتی و بی حمیتی ملی ، واقعا اینان که چنین می کنند در سر به چه می اندیشند ؟

بزرگداشت شهدای راه میهن و شهدای هشت سال جنگ تحمیلی ، تنها درشعار محقق نمی شود . تا زمانی که دم از شهدا می زنیم ولی راه شهدا را آن گونه که باید گرامی نمی داریم و هنگامی که دم از شهدا می زنیم اما شهدای نخستین دفاع از میهن و مرز بوم ایران زمین را گرامی نمی داریم و به کودکان خود نام و آوازه آنها را نمی آموزیم و هنگامی که قصد می کنیم تا مجسمه دلاور مردان و سرداران بزرگ تاریخ ایران زمین را به جای تکثیر از بلندی به زیر کشیم ، ادعاهای ما درباره تقدیر و تکریم شهدا به طنز شبیه تر است ، آن هم طنزی تلخ تلخ !
 

در همین راستا: ما در یاسوج، «آریو برزن» را پایین می‌آوریم، آنها در مقدونیه «اسکندر» را بالا می برند

منبع: سرزمین اهورایی

دهکده توریستی کریک- شهرستان دنا

سخنی با دادستان محترم

حضرت حجه الاسلام

با سلام

از آنجا که این نامه هرگز به دست شما نمی رسد اما  خود مینویسم تا خود بخوانم شاید آرام گیرم

بر هر شهر نامی هست و نشانی هست.و این نشان یا از تاریخ آن شهر شکل میگیرد و یا فرهنگش.و چه خوب که نماد شهر ها از گذشته  تاریخی و فرهنگیشان باشد.

شنیده ام که جنابتان فرموده اند که مجسمه آریو برزن باید از میدانی به همین نام برداشته شود و در موزه گذاشته شود.

مجسمه که ارزش تاریخی ندارد که به موزه برده شود.پس چه چیز را میخواهید به موزه بفرستید؟

نام آریو برزن را ؟ یا تاریخش را؟ یقین فردا هم میگویید که نباید نامی از اریو برزن  بر زبان برده شود.

بگردیم در زمین تا ببینیم کدام کشور ها از تاریخشان گریزانند؟

جز آلمان به ندیده ام .که در خیلی مواقع تاریخش را حتی بازگو نمیکنند. به جرم تجاوز به دیگر کشور ها. به جرم نژاد پرستی. به جرم هیلتریسم. من که کشور دیگری را سراغ ندارم.

اما تاریخ من چیزی نیست که از آن بترسم که فراموشش کنم.

در تاریخ من کوروش وجود دارد. خدا او را ذوالقرنین نامیدند. در تاریخ من داریوش وجود دارد. داریوش دادگستر. در تاریخ من آریو برزن وجود دارد. دلاور همیشه تنها که همیشه به او خیانت میشود. در این تاریخ انوشیروان وجود دارد. پیامبر او را انوشیروان عادل نامید.

در تاریخ من جلال الدین خوارزمشاه وجود دارد

به فرزندان و یاران گفت چنگیز       که گر فرزند باید باید اینسان.

بگو که باید از چه بگریزیم؟

در تاریخم سلمان فارسی هم هست. کیسان فارسی (ابوعمره) هم ست

در تاریخم شهر بانو هم هست . مادر همه امامان بعد از امام حسین(ع). در این تاریخ دلاوری های بچه های این مرزو بوم در دفاع از این آب و خاک فراوانند. آخر میدانید!دفاع از خاک همیشه مقدس است چه آریوبرزن باشد و چه دلاوران هشت سال دفاع مقدس.

از چه بگریزیم که نماد تاریخم و گذشته ام را بایدبه موزه بسپارم.چرا فقط میخواهید بیداد دیگران را بستانید. داد ما را هم بستانید از کسانی که سعی میکنند تاریخمان را به سخره بگیرند. و بیهویت جلوه مان بدهندو....

ازفرهنگ خواستم بگویم دیدم نامه به درازا میکشد.فقط همین را بگویم وجود نماد آریو برزن در میدان ورودی شهر به ما افتخار میدهد، اما وجودساختمان  زندان در ورودی شهر یاسوج سرافکنده و خوارمان میسازد.. ابتدا فکری به حال این مقوله کنید.

                                     با تشکر